ตอนแรกตั้งใจว่าจะเขียน blog มันทุกวัน
แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนมีเวลาน้อย... (ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับงาน คนรู้ใจ และตัวเองจนหมด :P)
เลยทำให้ห่างหายไปนาน
ช่วงนี้ผมรู้สึกเหมือนจะเข้าเบญจเพศเลย อาจจะจริงก็ได้ เพราะผมอายุ 26 แล้ว
(เบญจเพศบ้านแกเร๊อะ! -__-")
เหมื่อนว่าผมประสบพบเจอกับอะไรต่อมิอะไรที่ไม่ดีมาตั้งแต่ต้นปี
แต่สิ่งที่ยังทำให้เราก้าวเดินต่อไปได้คือคำว่า"อนาคต"
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอนาคตของผมมันจะเป็นอย่างไร
แต่ผมรู้แน่ๆว่าถ้าเราไม่งอมืองอเท้ารอความช่วยเหลือจากคนอื่น
ถ้าเรารู้จักก้าวเดิน...
ถ้าเราไม่รู้จักท้อ...
อนาคตข้างหน้ามันต้องสวยงามแน่นอน! เชื่อผมสิ :)
"ท้อ" มีไว้ให้ลิงถือครับ เพราะฉะนั้นอย่าท้อ!
(ขอบคุณพี่นู๋เนยสำหรับคำคมบาดใจลิงถือลูกท้อมากๆ)
No comments:
Post a Comment