ช่วงนี้ชักเริ่มเกิดอารมณ์ประหลาดคืออยากพบปะผู้คน
ไม่รู้จะมีใครเคยเป็นเหมือนผมไหม
แต่จู่ๆ ก็อยากรู้สึกถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ที่ต่างคนต่างคิดต่างมุมมองกันไป
ผมเป็นเป็นคนที่ค่อนข้างพูดตรง จนบางทีอาจจะไม่เข้าหูใครหลายๆคนด้วยซ้ำ
ถ้าผมชอบใครหรืออยากคุยกับใครก็จะเดินเข้าไปคุยเลย
ไม่จำเป็นต้องหว่านล้อมชักแม่น้ำทั้ง 20 สาย เสียเวลาคุยเข้าประเด็นครับ :D
ตอนนี้ผมอยู่เชียงใหม่
เป็นเมืองที่อบอุ่นอย่างประหลาด บางทีเหมือนว่าเราจะรู้จักเมืองนี้ดี
แต่บางทีก็เหมือนว่าผมจะไม่รู้จักอะไรมันเลยสักนิดเดียว...
ผมพอฟังภาษาเหนือออกบ้าง
แต่ผมว่ามันจะดีกว่านี้มากถ้าผมฟังมันไม่ออกเลยสักคำ
เพราะการรู้อะไรแค่นิดๆหน่อยแล้วมันรู้สึกอึดอัดและหงุดหงิดพิกล -__-"
ผมได้ไปปายมา...
การไปปายโดยที่ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อที่จะเที่ยวนี่แย่สุดๆ...
จริงๆแล้วมันก็แย่สุดๆอยู่แล้วล่ะที่เรามาสถานที่ท่องเที่ยว แต่กลับต้องมาทำงานแทน
สำหรับผม ตอนช่วงพระอาทิตย์ยังคงอยู่บนฟ้า ปายเหมือนต่างจังหวัดของญี่ปุ่น
แต่ต่างกันตรงที่เมืองปายคนยิ้มเก่งมาก
สำหรับผม ตอนช่วงพระอาทิตย์ตก และแสงสว่างมีจากไฟนีออน ปายเหมือนถนนข้าวสาร
ทุกคนล้วนแต่มาดื่มด่ำกับดนตรีสุรา และแอลกอฮอล์
ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่า โดยดั้งเดิมคนเมืองปายเค้าทำอะไรกัน
เพราะหลายๆร้าน หลายๆกิจการของปาย ส่วนมากก็จะเป็นของคนต่างจังหวัดที่ชื่นชอบอากาศทั้งนั้น
สิ่งที่ยืนยันเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดีก็คือ คนที่ปาย จะเริ่มพูดกับเราด้วยภาษากลางก่อนเสมอ
ต่างกับเชียงใหม่ที่ไปร้านไหน ก็โดนอู้กำเมืองใส่ตลอดเวลา ^^
พรุ่งนี้ผมจะต้องไปเชียงรายต่อ
ที่นั่นจะมีอะไรให้ผมพบเจอ...
หรือมีใครให้ผมพูดคุยอีกรึเปล่านะ...
No comments:
Post a Comment