เบื้องหน้าและเบื้องหลังของความรู้สึก

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มฝนทำท่าจะตก...

ผมนั่งอยู่ในออฟฟิศที่ตอนนี้เริ่มจะวุ่นวายโหวกเหวกไปด้วยเสียงผู้คน

แต่ในใจนั้นเงียบสงัดไร้ซึ่งการรับรู้ใดๆต่อสิ่งรอบข้าง

ในทุกวินาทีชีวิตของมนุษย์เรา ผมเชื่อว่ามันต้องมีความรู้สึกเช่นนี้ตลอดเวลา...

ฟ้าครึ้มฝนตก... ผู้คนดีใจที่ได้รับความชุ่มชื้นร่มเย็นคลายร้อน

หากแต่อีกฟากนึงที่เราไม่สามารถรับรู้ได้ว่าพวกเค้าลำบากลำบนเพราะที่อยู่ไม่สามารถกันน้ำฝนได้

วันที่เราเรียนจบ... เพื่อนๆ ญาติๆ พี่ๆ น้องๆ ล้วนแต่มาแสดงความยินดี

แต่ในจำนวนคนที่จบนั้นก็มีอีกจำนวนนึงต้องผิดหวังเพราะไม่สามารถรับปริญญาได้

การได้รักใครสักคน... ทำให้สองหัวใจชื่นบาน ถูกเติมเต็มกันและกัน

มีน้อยคนที่จะคิดในมุมกลับถึงความรู้สึกของคนที่แอบรักมานานว่าต้องรู้สึกผิดหวังเศร้าโศกเพียงใด

ในโลกนี้ทุกสิ่งล้วนเป็นสีขาวและดำ...

มี-ไม่มี, ได้-ไม่ได้, จริง-ไม่จริง, ดี-เลว, ถูก-ผิด

ณ เวลานี้ความรู้สึกของเราไม่ว่าจะอยู่ฝั่งไหน...

ขอเพียงแต่จงเชื่อมั่น และมั่นใจ ผมเชื่อว่าความรู้สึกนั้นจะเป็นตัวผลักดันให้เราแข็งแกร่ง

มีสติ และเรี่ยวแรงเพียงพ่อต่อกรกับสิ่งเลวร้ายต่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตได้อย่างราบรื่น

สุดท้ายนี้ผมอยากฝากเอาไว้ว่า

[ความรู้สึกเป็นสิ่งที่บังคับให้มันเกิดไม่ได้ แต่เราบังคับให้มันไปในทางที่ถูกที่ควรได้นะครับ]
;)