photo by

Photo by WATCHARIN SANOI

Jan 6, 2010

เคยไหมครับ... ไม่มีอะไรจะเขียน แต่ก็อยากจะเขียน... :D

อารมณ์นี้เลยครับ...
หลายๆวันมานี้ผมไม่มีอะไรจะให้เขียนถึงจริงๆ
แต่มันก็ยังอยากจะเขียน blog อยู่นั่นแหละ
เลยขอลองสักหน่อยซิ ไอ้ที่ไม่มีอะไรจะให้เขียนเนี่ย
มันจะแถเลือดตกสีข้างได้กี่บรรทัดกัน :D

ปีใหม่ได้ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างครับ?
สำหรับผมนอกจากเที่ยววังน้ำเขียวแล้ว... ก็มีวัดเนี่ยแหละที่ไปติดกัน 3 วันเลยทีเดียว
ปกติพอกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดแล้วก็ไม่อยากออกไปที่ไหนเลยครับ
แม้แต่วัดก็เถอะ... -_-"
แต่แปลกนะ พอมาถึงที่วัดจริงๆ ผมก็ดันไม่อยากกลับบ้านซะงั้น
บางทีการเข้าวัด ถึงแม้จะไม่ได้ไปไหว้พระทำบุญก็ตาม
แค่เข้ามาเฉยๆ ผมว่ามันก็รู้สึกร่มเย็นปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก
ไม่แปลกใจเลยที่สถานที่แบบนี้ จะเป็นแหล่งพักผ่อนหย่อนใจของคนสมัยก่อน
แทนที่จะเป็นห้างสรรพสินค้าให้เราเดินหาของ sale ชอปปิ้งกัน :D


 ...

ขอต่อด้วยเรื่องของวงการเพลงไทย
ที่ตอนนี้ศิลปินทั้งหลายแทบจะตายเพราะน้ำมือคนไทยด้วยกันเองแล้วครับ
แต่... ผมก็อยากจะบ่นสักหน่อยนึงอ่ะนะว่า
วิธีการที่เปลี่ยนมาเป็นการเปิด single ทีละ single ไปเรื่อยๆ
จนประมาณ 4-5 single แล้วค่อยขายแผ่นเนี่ย
เป็นวิธีที่ดีนะครับ แต่มันจะทำให้เราเบื่อเพลงแต่ละ single มากๆ -_-"
เพราะเล่นเปิดกัน single ละ 3 เดือน
หลังๆผมเลยแก้ปัญหาด้วยการฟังแค่ไม่กี่รอบพอ แล้วก็ไปซื้อ cd เลย
ช่วยได้เยอะครับ :D



คุณโน๊ส อุดม เคยเขียนเกี่ยวกับตัวเค้าเองลงในหนังสือของเค้าตอนหนึ่งว่า
"ผมเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งเขียนบอกเอาไว้ว่ามีสิ่งของ 3 สิ่ง ที่เงินไม่สามารถหาซื้อได้
นั่นก็คือ รอยยิ้มของเด็กทารก, น้ำตา และความตาย"
ผมอ่านแล้วแอบไฮไลท์สีเหลืองเป็นนัยๆว่า "เห็นด้วย"
จนถึงตอนนี้ผมก็ยังเชื่อในประโยคนั้่นอยู่
หากไม่เชื่อ ลองดูรูปหลานของผมข้างล่างสิครับ
ผมเชื่อว่าไม่มีใครสามารถจ่ายเงินซื้อรอยยิ้มที่สดใสไร้เดียงสาของเด็กๆได้แน่ :D



นี่ขนาดไม่มีอะไรจะเขียนนะ
ยังโม้ได้ซะขนาดนี้... ไม่เบาเหมือนกันนะนี่เรา :P


No comments:

Post a Comment